واشر

واشر 
منشاء كلمه واشر ناشناخته است و اولين بار اين كلمه در سال 1346 ميلادي استفاده شده است ولي با اين حال اولين بار تعريف از واشر در سال 1611 ميلادي ثبت شده است .
واشر يك صفحه نازك (معمولا پليت) با يك سوراخ (معمولا در وسط) است كه به طور معمول براي توزيع بار و فشار از يك سطح موضعي، مانند پيچ و مهره استفاده مي شود.
انواع واشر
واشر معمولا به دو دسته واشر فلزي و پلاستيكي تقسيم ميشود 
طيف گسترده اي از واشرها نظير واشر تخت ، واشر فنري ، واشر كروي ، واشر قفلي ، واشر چهارگوش وجود دارد 
در پيچ فولادي براي افزايش سطح اصكاك و محكم بسته شدن پيچ و از دست نرفتن فشار پيش بار از واشر فولادي يا فلزي استفاده ميشود 
موارد استفاده واشر
از واشر گاهي بعنوان يك جداكننده ، گاهي بعنوان پخش كننده بار و فشار از يك سطح مانند پيچ و مهره ، گاهي بعنوان براي كاهش لرزش يك سطح يا براي آب بندي و عايق بودن و جلوگيري از نشت مواد استفاده ميشود
معمولاً قطر خارجي واشر دو برابر قطر داخلي آن مي باشد 
گاهي اوقات به درزگيرهاي فيبري و لاستيكي هم واشر گفته ميشود در صورتي كه تنها كار اين درزگير ها جلوگيري از عدم نشت مواد و مايعات مي باشد
واشر همچنين براي جلوگيري از خوردگي سطوح استفاده ميشود 
از واشر بعنوان عايق براي جلوگيري از خوردگي پيچ فولادي از سطوح آلومينيومي استفاده ميشود